Raekwon is wel te begrijpen, de producties van RZA missen misschien de magie van vroeger, maar dat ligt niet alleen aan de muziek, ook aan de chemie tussen de leden van de groep. Ze hebben allemaal hun eigen solocarrière, het gemis van Ol’ Dirty Bastard valt niet langer op te vangen door oude opnames uit te melken en menig lid lijkt het wel best te vinden. Dat RZA met zo’n groep niet het oude geluid wil kopiëren is niet vreemd. Het gekibbel zorgt ervoor dat Raekwon en Ghostface Killah niet op hun best zijn, net het tweetal dat een album naar een hoger niveau kan tillen. Method Man en Inspectah Deck lijken nog wel met plezier en vuur hun bijdrages af te leveren, anderen halen slechts spaarzaam hun niveau. Maar vergeet niet dat deze groep ook in onmin samen nog steeds de kwaliteit heeft om in de hoogste regionen van de Champions League mee te spelen. Het is juist de vergelijking met het oude werk (de albumtitel wordt plots wrang) dat het eerste album in zes jaar tijd teleurstellend maakt. Misschien moest dit voorlopig maar het laatste album zijn. A Better Tomorrow heeft nog het niveau om met opgeheven hoofd afscheid te nemen.