Het werd de drijfveer om de nummers voor Man Of The World te schrijven. Zijn angst verwoordt hij helder in Shame In My Name: ‘I’m having trouble eating and I’ve barely slept a night / I know I’m deeply privileged to be losing just my mind’. In DANGEROUE ANAMAL stelt hij zijn eigen hypocrisie aan de kaak; ondanks zijn zorgen om het milieu eet hij wel vlees en tourt hij de wereld rond. Hoop voelt hij ook, door contact met gelijkgestemden. Die komt tot uiting in de muziek, want in tegenstelling tot zijn teksten is die uptempo en soms zelfs vrolijk te noemen. Het album is in die zin veel coherenter dan debuutplaat The Names. Geen housetracks meer, maar een mengeling van electro en pop, waarin de invloed van Vampire Weekend (The Key Is Under The Mat) en – verrassend – The The (Out Of Tune, Sensitive Guy) te horen is. Baio levert met Man Of The World een sterke, ouderwets geëngageerde plaat af.