Van de charmante en hoekige neurotenpop van het debuut is helemaal niks meer over. News And Tributes laat vooral een zoekende band horen. Het moet anders, maar hoe? De wat aanmodderende opener Yes/No geeft daarop geen antwoord. De midtempo popsongs Fallout en Skip To The End maken meer duidelijk. The Futureheads hebben het tempo drastisch omlaag geschroefd en richten zich meer op volwassen popsongs met serieuze teksten. Een beetje als The Clash op London Calling. In bovenstaande voorbeelden slaagt de band daarin, maar net zo vaak slaan ze de plank mis. De harde en ouderwets snelle songs Cope en Return Of The Beserker zijn lawaaierig zonder de charme van de eerste plaat. Het zijn moeilijk te behappen, agressieve stukken zonder duidelijke richting. News And Tributes is ook een erg donkere plaat. De winst van het album zijn de rustige stukken Burnt, Back To The Sea en de titelsong. In deze melancholische hoogtepunten laten The Futureheads horen te zijn gegroeid als songschrijvers en blijken ze daadwerkelijk te kunnen ontroeren. Zo ook in het aan de Beach Boys refererende Thursday. Als geheel is de plaat toch te fragmentarisch. De onschuld is eraf, maar volwassen zijn The Futureheads ook nog niet. JOHN DENEKAMP