De band improviseert en structureert, en speelt bijna in de traditie van het klassieke minimalisme dat ontstond nadat Anton Webern de inboedel van de laatste restjes romantische klassieke muziek volkomen aan flarden had gecomponeerd met zijn mathematisch geherstructuurde improvisaties op de ‘vrije’ twaalftoonsladder. Maar aan wiskundig doodcomponeren doet Ghost evenmin. Hun werk is geen claustrofobische kunst, maar altijd vrije muziek gebleven. Op dit nieuwe livealbum is voor het eerst zowaar alles geïmproviseerd. De zes bandleden staan zelfs zo opgesteld dat ze elkaar niet kunnen zien. Ze wisselen tijdens de show kalmpjes van instrument en enkel een hyperartistieke lichtshow biedt afleiding voor leden in het publiek die zich stierlijk beginnen te vervelen (ze zitten nog opgesloten ook!). Het is dan ook een enorm avontuur. Wat Ghost echter zo meeslepend maakt is hun discipline, juist tijdens het improviseren. Geen eindeloos geonaneer, maar ieder zijn beurt, puur aangejaagd door inspiratie. De band heeft een enorme balans en de bandleden zijn grootse luisteraars. Dat geen enkele structuur meespeelt, maakt deze plaat – die op de cd-versie ge-edit is, maar op de dvd de hele show van bijna anderhalf uur laat zien – wel wat zwaar op de hand. Te vaak lopen spannende momenten spaak doordat men eenvoudig even de kluts kwijtraakt. Neemt niet weg dat er meer dan genoeg te genieten valt. Al had die cd-versie nooit ge-edit mogen worden. Die dvd is namelijk dodelijk door de apekool van die arty lichtshow. De muziek krijgt er een vreemde pretentie van, die in New Yorkse galerietjes thuishoort maar Ghost niet past. Dus: dvd draaien, ogen dicht en trippen maar! De magie van dit Ghost-album komt dan het beste tot zijn recht. NANNE TEPPER