Henk Koorn is al die jaren een liedjesman gebleven, ook al was de populariteit tanende. Er was weinig aan te merken op de kwaliteit van de drie albums die het trio deze eeuw uitbracht. Hoe word je als ouwe rotten dan wel weer hip? Geen idee, maar Show – album nummer dertien – verdient ieders aandacht. Het ene na het andere geweldige liedje komt langs. Die gaan deels over het leven van alledag, deels over nachtelijke escapades of wakker liggen. Je merkt nog altijd waar gitarist Koorn de muzikale mosterd haalt (Neil Young, Velvet Underground), maar je kunt hier vooral ook horen dat hij, samen met zijn trouwe dienaar Peter Konings op bas en de nog altijd beestachtig goede drummer Henk Jonkers, het experiment niet schuwt. Het resultaat rockt, schuurt, bevreemdt, ontroert en brengt plezier. Speelsheid is troef. Het moet een feest geweest zijn, tien dagen dit materiaal opnemen op Vlieland. Hoogtepunten te over, of er nu teksten van Dylan door het hoofd doolden, effecten van alcohol te goed doorwerkten, elektronica-, dub- en ritme-effecten maximaal getest konden worden (in Faster) of een totaal ander licht geworpen werd op een tot op het bot uitgekleed Controversy van Prince. Griezelig sterk album. WILLEM JONGENEELEN