Dat laatste was niet onoverkomelijk. Want om er maar meteen vanaf te zijn: This Is All Yours is van even grote klasse en schoonheid als het debuut. Gelaagder en gevarieerder zelfs, al blijft the shock of the new van An Awesome Wave uiteraard uit: we (her)kennen inmiddels de typische, elastische stem van Joe Newman, de onconventionele drumstijl van Thom Green en de karakteristieke, bijna spookachtige samenzang, waarmee plaatopener Intro meteen van start gaat. Maar tussen die vertrouwde ankerpunten gebeurt op This Is All Yours te veel om op te noemen. Expect the unexpected, zou ik zeggen. Zet een koptelefoon op, schakel je omgeving uit en laat je meevoeren door de stemmen, de geluidjes, de beestjes, de sfeerwendingen, de ritmische accenten en die vaak even sierlijke als dreigende spanningsbogen. Probeer het verhaal te volgen dat er vermoedelijk niet is, maar wel – door songtitels als Arrival In Nara, Nara en Leaving Nara – gesuggereerd wordt. Hoor hoe het trio qua etherische samenzang hier en daar Simon & Garfunkel aantikt. Verbaas je over het blokfluitminiatuurtje Garden Of England (tussen Vader Jacob en Mike Oldfield), de bizarre manier waarop de zangpartij in Warm Foothills is opgeknipt of de vindingrijkheid die de groep aan de dag legt bij het zoeken naar mengvormen van folk, elektronica, indie, ambient en zelfs alledaagse popmuziek (die van single Left Hand Free bijvoorbeeld, waarbij me als referentie telkens de Finse cultband 22 Pistepirkko te binnen schiet). Of wentel je gewoon in de prikkelende schoonheid van songs als Arrival In Nara, Choice Kingdom, The Gospel Of John Hurt of het met zijn ‘Hallelujah’s bijna religieus aandoende Nara. Op het eind – ter hoogte van het jazzy Pusher en het niemendalletje Leaving Nara – lijkt het heilige vuur een beetje gedoofd, maar na zoveel pracht kun je dat als luisteraar prima hebben. Gewoon weer snel beginnen bij Intro. ERIK VAN DEN BERG