Inmiddels raak je er wel aan gewend: Ghost heeft echt aan elk detail gedacht. Nog voordat het podium in de Afas Live volledig is opgebouwd – wat overigens ook al met de nodige show wordt uitgevoerd – galmen de kerkelijke klanken al de zaal in. Een lading wierook erbij voor het effect en de Zweedse metalband is klaar voor de dienst. Na de succesvolle shows in 013 en TivoliVredenburg staat de band voor zijn grootste optreden in ons land. Desalniettemin is de Amsterdamse zaal verre van uitverkocht vanavond maar, as they say, is dat meer het verlies voor de thuisblijvers. De originele Nameless Ghouls zijn ook thuisgebleven. Ze hebben ruzie met de frontman – natuurlijk gaat het om geld – en hebben Papa aangeklaagd. Door die aanklacht zijn ook hun namen openbaar geworden. Vanavond dus invallers, vermoedelijk niet eens uit Zweden. Opener Square Hammer zuigt je dan ook direct volledig mee in een vlijmscherpe rockshow. Volledig in kenmerkend tenue staat frontman Papa Emeritus III klaar om zijn eigen urbi et orbi uit te spreken, met de Nameless Ghouls om het ‘heilige woord’ te versterken.

Dat de maskers ook het zicht kunnen beperken bewijst één van de Ghouls tijdens From The Pinnacle To The Pit. Met een beste struikelpartij over het marmeren podium wordt even de menselijke kant van de band bewezen, maar Ghost neemt geen moment gas terug. Opstaan en weer doorgaan. De zes Zweden rammen in flink tempo een show van hoge kwaliteit er doorheen. En Papa Emeritus III houdt zijn discipelen sterk in de gaten. De frontman is overigens uitstekend bij stem vanavond en in een zichtbaar goed humeur. Rustig babbelt hij wat tussen de nummers door en belooft plechtig no shits en no fucks op te noemen voor een jonge concertganger. The Popestar Tour is geschikt voor iedereen. Soort van.

De anonimiteit van de bandleden droeg altijd ontzettend bij aan het sterke imago van de Zweedse band. Maar los van de zang van de frontman, zou je zeggen dat er drie verschillende personen als Papa Emeritus III op het podium staan vanavond. Op indrukwekkende wijze hakt hij zijn identiteit in verschillende stukken. Van de demonische Paus tot de charismatische Popestar, om uiteindelijk uit te komen op een menselijke versie van Tim Burtons Jack Skeleton. Geen enkele moeite lijkt het hem te kosten en Amsterdam eet gretig uit de hand van Papa Emeritus III. De zanger is de frontman die zoveel metalbands missen.

Grote verrassingen zijn er vanavond qua setlist alleen niet. Ghost put netjes uit het nog prille oeuvre, met als hoogtepunten het Grammy-winnende Cirice, Year Zero en Mummy Dust. Valt er verder dan nergens over te muggenziften? Nou, toch wel. Hoewel Ghost punctueel is vanavond, is de set wel wat aan de korte kant. De lange toespraken van de frontman hadden gemakkelijk vervangen kunnen worden door wat extra speeltijd. Aan de andere kant maakt het charisma van Papa veel goed. Ghost brengt een indrukwekkend schouwspel naar Amsterdam en legt de lat wederom weer een tikje hoger. Nu nog een tweetal sterke platen en de band kan gemakkelijk honderd meter verderop terecht. Al is Paradiso een stuk toepasselijker natuurlijk. Blijft de wierook ook nog eens goed hangen.

Door Niels Lahuis / Fotografie: Niels Vinck

Gezien: 6 april 2017, Afas Live, Amsterdam