De vorig jaar verschenen langspeler Give A Glimpse of What Yer Not is alweer de vierde uitstekende plaat op rij die de heren Mascis, Barlow en Murph uitbrachten nadat ze in 2005 weer bij elkaar kwamen. Die lijkt ze niet heel veel nieuwe fans opgeleverd te hebben, nieuwe nummers als de heerlijke albumopener Goin Down kunnen niet op een hele enthousiaste ontvangst rekenen, maar toch staat Paradiso goed vol. Dat de zaal bijna de hele avond een beetje apathisch naar de band staat te kijken, ligt er vooral aan dat de heren niet echt uitnodigen tot veel uitbundigheid. Bassist Lou Barlow en drumbeest Murph hebben er allebei wel zichtbaar zin in, maar blijven, op een paar nummers na, vooral op de achtergrond.

Op de voorgrond vinden we namelijk frontman J. Mascis, die er door zijn Cookie Monster T-shirt en kenmerkende lange haren uitziet alsof hij net uit bed gerold is. Vorig jaar op Best Kept Secret voelde hij zich niet lekker dus zat hij de hele show lang op een krukje, vanavond staat hij wel gewoon op zijn eigen benen, maar een echt sprankelende podiumpersoonlijkheid is hij nog steeds niet te noemen. Gelukkig is zijn heerlijk zeurderige zangstem ook vanavond in vorm en zijn gitaarsolo’s zijn nog altijd onovertroffen. Het is dus niet erg dat het enthousiasme er niet bepaald van af spat, maar het zorgt er wel voor dat het optreden toch enigszins aanvoelt als een routineklus.

Dat nummers uit 1989 qua sound haast niet te onderscheiden zijn van die uit 2017 draagt er ook aan bij dat het optreden nooit écht memorabel wordt. Alle nummers bloeden langzamerhand een beetje in elkaar over, waardoor de eenvormigheid op de loer ligt. Dat gezegd hebbende, er komen maar weinig bands zo goed weg met eenvormigheid als Dinosaur Jr. Ieder nummer kent namelijk wel één onweerstaanbare hook of heerlijk schurende gitaarsolo, dus saai wordt het nooit. Ongeveer halverwege begint de band ook met (nog) wat meer pit te spelen. De openingsriff van Watch The Corners laat Paradiso bijvoorbeeld op zijn grondvesten schudden, maar vooral nineties-klassieker Start Choppin’ blijkt met zijn heerlijke meeschreeuw-refrein – ‘I ain’t telling you goodbyyyyyye’ – nog altijd onverwoestbaar.

De avond bereikt echter zijn hoogtepunt met I Walk For Miles. Een nieuw nummer, maar eentje die moeiteloos mee kan gaan met de klassiekers uit het oeuvre. Vooral de eindeloze gitaarsolo die het nummer afsluit brengt de zaal in vervoering. Al doet klassieker Freak Scene, die de band kort daarna inzet, daar natuurlijk nog een schepje bovenop. Eenvormig of niet, Dinosaur Jr. deed vanavond waar het de beste in is, lekker schuren zonder al te veel poespas. Een beetje voorspelbaar zullen de optredens van de band altijd wel blijven, maar als de heren in zulke vorm als vanavond zijn, zijn wij de laatsten die daar over klagen.

Fotografie: Luuk Denekamp

Gezien: 14 juni 2017, Paradiso, Amsterdam