Het concert van vanavond was binnen tien minuten uitverkocht, al kwamen er wel wat kaartjes van Ajax-fans vrij via Ticketswap. Het moge duidelijk zijn: Royal Blood is in de drie jaar na het debuut in rap tempo verworden tot een rockband van formaat. De vraag van de avond – los van de uitslag van Ajax dan – is of het nieuwe materiaal de faam nog verder vergroot, maar echt twijfelen doet niemand. Voor die andere vraag gaat de blik van Paradiso tussen de nummers door naar de smartphone.

Twijfelen aan dat nieuwe materiaal is ook nergens voor nodig, zo merken we al bij het tweede nummer. Lights Out is een dijk van een track met een keurige kop en een staart, die niet zou misstaan in het repertoire van Muse. Ook die kan de band dus schrijven. De machine Royal Blood draait op volle toeren in Paradiso. Dat deed het twee jaar geleden ook al, maar niet op deze manier. Vanaf het eerste nummer is de zaal in ongekende extase. De eerste crowdsurfer gaat al bij het eerste nummer de lucht in en er lijkt geen nummer te zijn waar niet bij gesprongen wordt. Alles is raak. Nummers als Ten Tonne Skeleton en Come On Over hebben voor Paradiso bijna een iconische status. Nummers van het te verschijnen How Did We Get So Dark? (16 juni) doen zeker niet onder.

Daar krijgen we er vanavond vijf van te horen. De formule grotendeels hetzelfde als eerder: bassist Mike Kerr waarbij je je blijft afvragen hoe hij toch al die vreemde geluiden uit een basgitaar krijgt en drummer Ben Thachter voor de loeistrakke omlijsting. Voor de afwisseling neemt Kerr voor een keer plaats achter een keyboard, zijn basgitaar op schoot voor het refrein. Verderop op de avond pakt Thatcher een enkele keer de koebel erbij. Maar dat was het wel wat betreft afwisseling. Zoals het voetbalgezegde luidt: Never change a winning team; waarom zou je ook maar iets aan je sound veranderen als je de zalen alleen maar groter ziet worden? Het is eerder bewonderenswaardig dat het duo met deze twee schamele middelen een grootse sound weet neer te zetten en kan blijven boeien.

Ze zijn goed, die jongens uit Brighton en dat willen ze weten ook. Bij het afvuren van de riff voorafgaand aan Figure It Out wacht Kerr – eerder opgekomen met Bono-achtig brilletje – even op gejuich van de uitzinnige zaal. Thatcher staat op een punt met een intimiderend koele blik op zijn kruk. De avond krijgt met Out Of The Black een passend einde. Tussen de riffs van Ker door ziet drummer Thatcher kans om op de versterkers te klimmen en gracieus een drumstokje aan iemand op het balkon te geven. Rustig wandelt hij terug naar zijn drumkit voor het tweede, meeslepende, deel van de plaat – inclusief moshpit. Een uitro van minimaal vijf minuten brengt het totaal, net als twee jaar geleden, op een schamel uurtje. In de rest van de stad heeft men het vanavond niet zo op Engelsen, maar voor Paradiso kunnen deze twee niet meer stuk. Later dit jaar wacht dan eindelijk de grotere gig in de Afas Live. Ook die zaal gaan ze slopen.

Door Jeroen Sturing / Fotografie: Lisa Boels

Gezien: 24 mei 2017, Paradiso, Amsterdam