Samen met Limp Bizkit vormden ze op de Pinkpop-zondagavond een fraai blokje curieuze Amerikaanse rockgeschiedenis: Jane’s Addiction. Minder potsierlijk dan circus Fred Durst, maar zeker zo begiftigd met gevoel voor theater – dat kun je aan voorman en zelfverklaard narcist Perry Farrell (65 alweer) wel overlaten. In Nederland werden ze nooit écht groot; het door drugs, ruzies, hippieflauwekul en eindeloze bezettingswisselingen gekleurde verhaal van Jane’s Addiction bleef toch vooral een Amerikaanse sage.