En zo bevindt The Cure zich op Songs Of A Lost World – wachttijd: zestien jaar – toch weer op de plek waar ze optimaal tot hun recht komen: in het donker. Alone, als A Fragile Thing, tot aan de End Song. Op deze plek duiken we, om in stijl te blijven, óók even het duister in – dat van de met spinnenwebben behangen OOR-archieven, waar de mappen met ‘jaren tachtig’ erop een paar memorabele conversaties met Robert Smith prijsgeven, opgetekend rond de release van de drie meest onheilszwangere Cure-albums: Faith, Pornography en Disintegration. Een bloemlezing. Bij maanlicht.