Daarbij gooide hij het muzikaal over een geheel andere boeg. Nadat hij eerder al twee EP’s had uitgebracht, is er nu zijn eerste studioalbum. First Mind valt ruwweg als folkpopplaat te kwalificeren, met wereldmuziek- en jazzinvloeden. Het album kent genoeg kleine verrassingen om de volle vijftig minuten te blijven boeien, zoals subtiele tempowisselingen en gitaaraanslagen die zowel Mulveys jazzachtergrond als zijn muziekstudie in Cuba verraden. De algehele sfeer is zomers relaxed, mede door zijn aangename zang, met een licht melancholische ondertoon. Mulvey weet de poppy sound van Ben Howard te koppelen aan de spanning van Damien Rice en de onderkoeldheid van José González. Om daar vervolgens een eigen geluid uit te destilleren, dat prettig in het gehoor ligt zonder dat het ergens te makkelijk wordt. Bovendien bevat het album hitgevoelige nummers als Cucurucu, Nitrous en Meet Me There. Een bijzonder debuut van een veelzijdig muzikant van wie we de komende jaren nog veel plezier gaan hebben. MIEKE ATEMA