Weinig vrolijke noten dus op de tien voornamelijk met multi-instrumentalist/engineer Steve Vantsis geschreven composities. Maar deze nieuwe muzikale partner laat Fish wel onbekend terrein verkennen. Verdwenen is de vertrouwde opbouw van veel Fish-nummers. Zo drijven bijvoorbeeld de eerste twee nummers op de funky baslijnen van Vantsis en is zijn gitaarwerk (met name op Dark Star) om van te watertanden. Dankzij Vantsis krijgt de solocarrière van Fish een doorstart, waarbij ook de rol van Communion-producer Calum Malcolm niet mag worden onderschat. Tel daarbij op de eerlijke teksten van Fish gekoppeld aan zijn met emotie geladen stem en je wordt toch weer meegetrokken in de altijd kommervolle wereld van Fish. Je moet wel een hart van steen hebben om niet geraakt te worden door de teksten van Zoe 25, Arc Of The Curve, Open Water of Where In The World. Ook het artwork van Mark Wilkinson doet ouderwets vertrouwd aan. Een van de betere Fish-cd’s derhalve. Een puntje van kritiek ten slotte: kan iemand Britse zangers eens duidelijk maken dat als ze woorden uit een vreemde taal gebruiken, ze die dan wel goed uit moeten spreken? Om Fish in Manchmal dat Duitse woord twintig keer als Ménschmal te horen uitspreken, doet behoorlijk stompzinnig aan. FRANS STEENSMA