Zet er drie uitroeptekens achter en schreeuw maar mee: Revolution Action, Start The Riot, Into The Death, Get Up While You Can, Destroy 2000 Years Of Culture, Deutschland Has Got To Die… ‘The time is right to fiiiiiigggggght!!!’ Niemand kon zo ijzingwekkend krijsen als Hanin Elias, het ijskonijn naast bandleider Alec Empire, de man die de gabber tot politiek pamflet verhief. Hij vuurde zijn boodschap als mitrailleursalvo’s af, knalde er manische jungleritmes tussendoor, blies hiphopbeats op tot granaatinslagen, joeg de ene na de andere Slayer-riff uit zijn gitaar dan wel sampler, brulde de longen uit zijn tengere lijf en smeerde er – vanaf 1997 geholpen door de rücksichtslose Japans/Amerikaanse noisenik Nic Endo – dikke lagen oorverdovende noise overheen. Atari Teenage Riot was een guerrilla tegen alles wat oud, suf en versleten was, en politiek rechts natuurlijk, dat een blinde haat in Empire wist los te maken. Zelden klonk popmuziek zo ziedend en opruiend als tussen 1992 en 2000 in Berlijn. De groep maakte drie studioalbums, waarvan debuut Delete Yourself uit 1995 met negen (van de twaalf) songs het best vertegenwoordigd is op deze Best Of. En terecht. Delete Yourself was het geluid van een nieuwe elektronische revolutie. Ze noemden het zelf digital hardcore – op z’n minst een verre neef van wat we nu breakcore noemen. The Future Of War (1996) en 60 Second Wipe Out (1999) leveren respectievelijk vijf en drie songs; het laatste nummer is de single Rage uit 2000, met Tom Morello op gitaar. Daarna dook Alec Empire de studio in met Josh Homme om aan een vierde album te werken. Totdat Carl Crack, de donkere mc, op 6 september 2001 aan zijn drugsverslaving bezweek. Sindsdien werd niets meer van de groep vernomen en zijn Empire, Endo en Elias verwikkeld in solocarrières. De vierde plaat ligt nog steeds veilig opgeborgen in een kluis, onthulde Alec Empire vorige maand op zijn MySpace-pagina. Omdat uitgerekend Carls vocalen nog opgenomen moesten worden, peinst hij er voorlopig niet over om de opnames vrij te geven. Met deze cd moet je het dus doen. Nog één keer Sick To Death… ‘Like you’ve never been sick before!!!’ Zou m’n maag zich nog steeds omdraaien van opwinding? Ik hou het niet meer. Ik scheur het plastic open. KOEN POOLMAN