Op 4 ½ borduurt Wilson voort op wat hij eerder vastlegde op de albums The Raven That Refused To Sing uit 2013 en Hand.Cannot.Erase van vorig jaar. De sessies die hij rondom die albums speelde, leverden nieuw materiaal op en dat staat nu dus op 4 ½, aangevuld met een opwindende versie van Don’t Hate Me, dat hij in 1998 uitbracht met Porcupine Tree en waarop Wilson nu treffend duelleert met de Israëlische zangeres Ninet Tayeb. Bij het meermalen luisteren van dit album neig je soms, fracties van seconden, naar de gedachte dat je het eerder hebt gehoord. Wilson creëert ook nu weer zijn onmiskenbaar herkenbare sound met hoekige akkoorden, wisselende ritmes en virtuoos gitaarspel, soepel laverend tussen zacht en hard, klein en metal. En toch biedt 4 ½ uiteindelijk meer dan voldoende om geraakt te blijven.