De band heeft een behoorlijk sophisticated geluid ontwikkeld, zonder de Sturm und Drang van voorheen te verliezen. Het mondt uit in een plaat met twee gezichten. De psychedelische popnummers met fijne melodieën en dito samenzang zijn verrijkt met orkestarrangementen en een prominente plaats voor de piano, bespeeld door bandleider Gustav Ejstes. De formidabele nieuwe drummer Johan Holmegard lijkt de nodige jazz- en soulinvloeden te hebben ingebracht. Net zo makkelijk trekt de band op onverwachte momenten een blik gitaarherrie open, zoals in Finns Det Någon Möjlighet en het in twee delen uiteenvallende Samtidigt. Deze schizofrenie pakt wonderwel uit: 4 is even onvoorspelbaar als verrassend en uiteindelijk perfect in balans. MATTHIJS LINNEMANN