ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
Slipknot heeft de sores op .5: The Gray Chapter definitief achter zich gelaten en komt met een zeer gefocust album. Waarbij metalstampers uitgekiend worden afgewisseld met meer radiovriendelijke nummers. Opener XIX zet je nog op het verkeerde been als vocaal intro van drie minuten. Opvolger Sarcastrophe zet daarna de toon voor de rest van het album: snoeihard en gelaagd, maar toch ook weer basaal en primitief. Slipknot pakt de draad op waar ie bij een album als Iowa was blijven liggen. Gebleven zijn de tribale drums en scratches. De gitaar klinkt lekker droog en trashy, soms zelfs old school, zoals in Cluster en AOV. Daartegenover staan radiovriendelijke nummers als The Devil In I of de broeierige afsluiter If Rain Is What You Want. Slipknot verpulvert elke concurrentie die tijdens hun afwezigheid maar enigszins in de buurt kwam.