Openingstrack We’re All Going To Die (balancerend tussen defaitisme en zwarte humor, zoals al zijn teksten) is net zo uptempo en uitbundig als There Is No Ending, de song waarmee Arab Strap werd uitgeluid. Epische keyboards en een disco-achtige synthriff geven de song een enorme drive. Het zijn pakkende hooks die elders ontbreken. De meeste liedjes zijn vooral solide. Ze rocken meer dan voorganger Into The Woods (2005) en zijn beslist beter opgenomen. Maar het stevige fundament dat producer Tony Doogan (Mogwai, Belle And Sebastian) legt, gaat ten koste van de intimiteit en directheid die Middletons eerdere werk kenmerkten, ook al ontziet hij zichzelf nog steeds niet in zijn teksten. Death Love Depression Love Death is bij de herboren Schot een bonafide rocksong, Up Late At Night Again een powerballad waarmee sommige bands stadions vullen. Gelukkig worden deze rockers afgewisseld met breekbare folkliedjes vol twijfel en verlatingsangst, zoals Four Cigarettes en Fuck It, I Love You (‘there you go, three lethal words on a mobile phone. When are you coming home?’). Een beetje down, zo horen we Middleton toch het liefst. Dan huilt zijn gitaar stilletjes mee en komt ook zijn accent het best tot z’n recht. Het versterkt het gevoel van mistroostigheid dat doorgaans op zijn gezicht te lezen staat. Stay Close Sit Tight herinnert aan zijn tijd bij Arab Strap en da’s mooi. Prima plaat, maar niet zo aangrijpend als zijn voorgangers. Het wachten is op de volgende meid die hem dumpt. KOEN POOLMAN