Er is weinig aan te merken op de eerste EP van Destine . . .

Multi-instrumentalist Robin van Loenen, die inmiddels een band naast zich heeft vergaard, laat zien oog voor alles te hebben. Het artwork met een neergestort speelgoedvliegtuigje is prachtig verzorgd, de productie is meer dan in orde en Van Loenen blijkt een prima songsmid. Hij maakt emopop met een punky twist en refreintjes die iedereen mee kan zingen. Liedjes met kop en staart. Dat de 21-jarige Van Loenen aan de Rockacademie in Tilburg studeert zal daar wellicht iets mee te maken hebben. Maar hoewel zijn muziek van prima kwaliteit is, mist hij echte overtuigingskracht. Te vaak beweegt de zanger zich precies in het midden tussen pop en punk. Daardoor mist hij de energie van punk, terwijl het subtiele van knappe pop ontbreekt. Een gemiste kans. Gelukkig is Van Loenen jong en wacht hem hopelijk een lange en creatieve toekomst. RIANNE VAN DER MOLEN