Op zijn vorige album Saturns Pattern draaide hij de klok terug naar de late jaren zestig en de psychedelische rock waar hij als jonge tiener naar luisterde. Een geslaagde exercitie, waarmee hij navolgers als Blur en Stereophonics behoorlijk uitdaagde. Ook op A Kind Revolution grijpt hij terug naar stijlfiguren uit zijn tienerjaren: de rock van Traffic, de soul van Curtis Mayfield en de vroege funk zoals hij die hoorde op de Blaxpoitation-soundtracks uit de vroege jaren zeventig. Nostalgie die vorm krijgt met het gastoptreden van de vermaarde soulzangeressen PP Arnold en Madeleine Bell (Blue Mink) in het sterke openingsnummer Woo Sé Mama. Met leeftijdgenoot Boy George bouwt hij speels aan koortjes in het dansbare One Tear. Bijzonder is het gastoptreden van de al geruime tijd gepensioneerde Robert Wyatt als zanger en trompettist in She Moves With The Fayre. Meer dan zijn laatste platen is A Kind Revolution een liedjesplaat, met verhalende teksten en een heldere songstructuur. Zoals The Cranes Are Back, over het veranderende gezicht van Londen, een onderwerp dat hem duidelijk aan het hart gaat. Daarmee is A Kind Revolution toegankelijker dan we de laatste jaren van Paul Weller gewend zijn.