Schaamteloos genegeerd in de vorige OOR, deze Blood Incantation. En dat terwijl de twee shows op Roadburn me eigenlijk al in mijn hoofd hadden moeten rammen dat er iets speciaals aan zat te komen. En dat ligt er nu dus ook. Absolute Elsewhere is namelijk niet alleen een masterclass deathmetal, maar tegelijkertijd ook een mijlpaal in de progressieve rock.
In opener The Stargate [Tablet I] gooit de uit Denver, Colorado afkomstige band meteen alle troeven op tafel. Old school deathmetalgerochel en -geriff wordt doorkliefd met synthesizeruitstapjes die doen denken aan Emerson, Lake & Palmer en het Pink Floyd van David Gilmour, dit alles behendig bij elkaar gehouden door muzikale tweecomponentenlijn van Mastodonse of Opethiaanse makelij. In The Stargate [Tablet II] gaat de band verder de muzikale stratosfeer in met behulp van Thorsten Quaeschning van Tangerine Dream. En wanneer verderop zelfs een dwarsfluit – jawel, deathmetal met een dwarsfluit, dwarser kan het niet – en het doffe geluid van een mellotron voorbijkomen, heb je het gevoel dat het viertal de Moody Blues-platen van hun ouders hebben gevonden. En zo huppelt Absolute Elsewhere verder van verbazing naar verrassing. En in menig jaarlijst.
