All The Plans opent sterk met een uptempo pianosong (Tell Me It’s Not Over), waarin de oppervlakkige luisteraar ongetwijfeld namen als Coldplay en Keane terug zal horen. Daarna volgen een vrijblijvend – maar ook niet slecht – kabbelliedje (Boy In Waiting) en een opmerkelijk, met Shadows-gitaartje ingekleurd deuntje (The Thames) waarmee Starsailor een jaar of vijftig terug in de tijd stapt. Vanaf daar gaat het volgens beproefd recept en zijn het vooral fraaie, gedragen ballades (Neon Sky, All The Plans en Hurts Too Much) die het album domineren. Niets nieuws onder de Britse zon dus en dan weet de fan genoeg. RAYMOND ROTTEVEEL