In de slipstream van The Prodigy en The Chemical Brothers kon Leftfield natuurlijk niet achterblijven met een comebackalbum. Dus is er nu Alternative Light Source, opvolger van Rhythm & Stealth (1999) en dancemonument Leftism (1995). Albums waarop machtige, basgedreven dansmuziek stond die in de vorige eeuw wereldwijd festivalweides deed golven . . .

Toch voelt de terugkeer van het eens invloedrijke Leftfield een beetje aan als valsspelen. Paul Daley is er namelijk niet meer bij. Achterblijver Neil Barnes adopteerde een paar jaar terug simpelweg de naam Leftfield voor zijn solowerk en trok voor dit album behalve geluidsman Adam Wren ook een hele rits gasten binnenboord. Zo is Poliça-zangeres Channy Leaneagh op twee tracks te horen, leende Jason Williamson (Sleaford Mods) zijn Cockney-accent aan het mislukte hiphopnummer Head And Shoulders en is zelfs Barnes’ dochter Georgia van de partij Zij is te horen op Universal Everything, een van de betere nummers op dit wisselvallige weerzien. Jachtige house voor grote hallen, een beetje zoals Scuba ze ook al jaren uitpoept. Dat is tegelijkertijd het probleem met Alternative Light Source. Alles wat Leftfield ooit bijzonder maakte, doen anderen nu beter. Anno 2015 klinkt Barnes’ fusie van house, dub en techno vooral degelijk. Maar tegelijkertijd weinig opwindend.