De Haarlemmers hebben hun oude recept op deze derde plaat grotendeels ondergedompeld in de discodip. Dikke bassdrops en lasershowsynths veranderen wat in essentie vaak nog steeds lieflijke liedjes zijn in knallende partytracks. Dat gaat te vaak helaas zo lomp dat je wel héél goed moet luisteren om in draken als Face Of A Stranger en Because I Love You nog de liedjes te herkennen. Chef’Special is niet De Staat, maar beukt er toch vergelijkbaar op los. En dat terwijl de heren juist op hun best zijn wanneer ze het rustig houden. Dat wordt op de valreep van Amigo bijvoorbeeld bevestigd door het fraaie Nicotine, het mooiste liedje dat de band tot nu toe opnam. Dat liedje zal men later dit jaar in de Bijlmer overigens even hard meezingen als In Your Arms. Feit is namelijk dat de dubbeldikke danceinvloeden die Chef’Special hier implementeert nergens voor nodig zijn. De combinatiesound van de Haarlemmers leek immers altijd al sterk op wat bijvoorbeeld The Script doet. En pakt die Ierse band ook niet al jaren alle grote zalen in? Begrijpelijk dat Chef’Special op dit moment voor een grootser geluid tracht te gaan, maar dat had een stuk subtieler en stijlvoller gekund dan ze op Amigo doen.