Officieel is An Odd Entrances een ‘companion album’ van A Weird Exits, tegelijkertijd opgenomen ook, maar muzikaal woont ie in een ander universum. ‘Neurotisch harken, bonken en zoemen op een bedje van gekte en opwinding’ – ik citeer even uit eigen schepping – doet An Odd Entrances dan ook niet. Wel verbazen en iets te vaak vrijblijvend kabbelen tegen een decor van psychedelische bloemmotieven uit de tijd dat Syd Barrett nog (een beetje) wilsbekwaam was. En krautrock nog bezig was uitgevonden te worden. In een krap half uurtje komen zes tracks voorbij, waarvan er liefst vier als tamelijk richtingloze jamsessie kunnen worden weggezet (al krijgt het strak voortgetrokken, Jah Wobble-achtige Jammed Exit het voordeel van de twijfel) en twee als soort-van-liedje, met het dromerige The Poem als verkapt Barrett-saluut en de heerlijk zorgeloze, Caribisch aandoende stijloefening At The End, On The Stairs als vederlicht baken op deze toch wat overbodige nageboorte van het sterke A Weird Exits. Ik hou m’n sjabloontje nog even bij de hand.