Opdat we weten dat met name de cd’s louter persoonlijke favorieten bevatten van alle bandleden die vanaf 1980 in NME speelden en we ook meteen snappen hoe het zit met die omissies (waar zijn ‘klassiekers’ als No Rest, The Hunt, 51st State, Poison Street, I Love The World, Stupid Questions?). Als we ons dan ook nog even over het gebrek aan (chrono)logica in de tracklisting zetten, resteert een alleraardigst resumé van waar de Bradfordse band voor stond en nog steeds staat: strijdlustige, goudeerlijke en vaak ontroerende vuisten-in-de-lucht-muziek (tussen rock, folk en punk), waarvan de gevoelswaarde als basis dient voor Sullivans subtiele strijd tegen cynisme, arrogantie, onrecht, lafheid en bekrompenheid. Met de nadruk op subtiel: bij NMA geen makkelijk meebrulbare slogans, maar poëtische vertelsels en fraaie allegorieën die de kernwaarden van Sullivans ideale wereld onderstrepen: individualisme, eerlijkheid en natuurlijk de deugdelijke drie-eenheid geloof, hoop en liefde. Nu zijn dat wel sentimenten waarvan je zegt ‘overdaad schaadt’ en dat is wat een beetje gebeurt op de drie dvd’s, die elk een decennium beslaan. Ze bevatten een lawine aan concertregistraties, videoclips, art videos en bootlegs – lees: bibberende amateuropnames – en ja, daar zit spectaculair spul tussen. Maar de hoogtepunten hadden gemakkelijk op één dvd gepast, zeker als het zwaartepunt had gelegen op de tweede helft van de jaren tachtig, verreweg de meest vruchtbare en geïnspireerde periode in het bestaan van NMA, de periode ook waarin de groep het mooist samenviel met de tijdgeest. Anderzijds: een béétje box brengt een carrière helder in kaart en daarin slaagt Anthology uitstekend. Op naar de volgende dertig. ERIK VAN DEN BERG