Arch Stanton is een terugkeer naar de grondbeginselen van de band: instrumentaal en tjokvol riffs. Deze riffs zetten de band aan de top van de stonervoedselketen. Of het toeren met Peter Pan Speedrock ermee te maken heeft gehad is niet duidelijk, maar Karma To Burn trapt het gaspedaal van meet af aan flink in. Op z’n speedrocks. Nummers als Fifty-Seven, Fifty-Four en Fifty-Five ronken wel degelijk hard, maar missen dynamiek. En zo stoempt de band eigenlijk door al zijn nummers heen. Het tweetal (live aangevuld met een bassist) neemt nergens gas terug en dat breekt ze uiteindelijk op. Arch Stanton gaat voor de weg van de minste weerstand. Het is nergens slecht, maar biedt ook niet de kwaliteit de we gewend zijn. Karma To Burn zal met interessanter materiaal moeten komen om te kunnen concurreren met instrumentale collega’s als And So I Watch You From Afar en This Will Destroy You. TIJS HEESTERBEEK