Wij zijn al jaren fan van eenmansband Benny Sings, vooral ook vanwege het vele schrijf- en productiewerk voor anderen (o.a. Giovanca en Wouter Hamel). Graag zouden we dit vierde studioalbum weer de lucht in schrijven, maar het lukt en het wil niet. Er is niks slecht of zelfs . . .

Wellicht zijn negen nieuwe liedjes wel erg weinig (de LP versie heeft er meer!) of lijdt Benny’s puntige, minimale funky stijl in onze oren aan slijtage en hebben we al te zeer behoefte aan hoorbare ontwikkeling. Benny Sings wordt bijgestaan door enkele leden uit de o zo sympathieke Dox-familie, maar nergens overdadig. Vóór deze plaat pleiten uitdrukkelijk wel de direct herkenbare sfeer in de productie, songstructuren en vocale benadering. Maar de totaalindruk is helaas (te) mager. KEES SMALLEGANGE