Jasper Erkens is 30 en woont in Amsterdam. Jasper wie? Erkens, vijftien jaar geleden de jongste Vlaamse popartiest die ooit op Rock Werchter mocht spelen. Een soort te vroeg volwassen wonderpuber, volgens cynici destijds. Onzin volgens de jury van Humo’s Rock Rally, die hem bijna liet winnen, omdat ze in hem toch iets oprechts terughoorden van zijn toenmalige voorbeelden Damien Rice en Jeff Buckley.

Een hit volgde (de cover Crazy van Gnarls Barkley), ondergetekende schreef hier over debuut The Brighter Story dat hij op die leeftijd vooral niet te dramatisch moest doen. Toch was het menens voor hem. Hij zong in het voorprogramma van Adele en zij adviseerde hem op de BRIT School in Londen te gaan studeren. Zo geschiedde. Erkens heeft inmiddels een zware baard en nu een vierde album. Geen eenvoudige kost. De twee thema’s die hem bezighouden: artificiële intelligentie en (het gebrek aan) geloof. Het album vormt een tweeluik met Limbo Terminal (2021). Ook daarop hoorden we een mengeling van organische, akoestische geluiden en futuristische soundscapes. Elektronica speelt hier een nog grotere rol, maar er staan ook gewoon een paar prima liedjes op, waar de melodie en het ritme bepalender zijn dan de vormgeving. Hits hoor ik niet gelijk, maar Still Waiting (met jazzy saxsolo), Burning Bridges (met fraai koortje) en het catchy Both Hearts On Fire blijven direct hangen en bewijzen dat er nog altijd een prima singer-songwriter in hem verscholen zit.