Slechts weinig coverbands schoppen het tot de affiches van toonaangevende festivals, laat staan dat we ze dulden op de recensiepagina’s van OOR. Dat we voor Altin Gün een uitzondering maken, heeft er uiteraard mee te maken dat het bronmateriaal onder westerlingen nauwelijks bekendheid geniet.
Coveren behoort bovendien tot de Turkse muziektraditie: van de nummers op Aşk zijn online vaak wel tientallen versies te vinden. Maar het belangrijkste is dat Altin Gün nadrukkelijk een eigen stempel op de liedjes drukt. Zo volvet en gelaagd klonken deze klassiekers niet eerder. Dit vijfde album grijpt terug op de psychedelische rock van de eerste twee albums; de eightiessynths die ze daarna verkenden, zijn goeddeels verdwenen. Ergens is die terugkeer naar de basis jammer; ik was benieuwd waar hun expansiedrift ze zou brengen. Maar goed, die Turkse psychbril die ze van Baris Manço hebben geleend staat ze onverminderd goed. Het gros van de nummers had prima op hun vroege platen kunnen staan, maar aan het einde van de plaat wacht een verrassing. Eerst is er de ingetogen spaceballade Güzelligin On Para Etmez en dan het funky Doktor Civanim, waarin alle grote stromingen die de jaren zeventig kleurden prachtig samenkomen.