Zo klinkt de Canadese band twintig jaar na de oprichting dus. Venijnig en rauw en hoopvoller dan ooit. Dit is geen duistere ‘post-apocalyptische’ muziek meer, zoals vaak omschreven, dit is een verblindende oerknal van een album. En het is prachtig, zonder meer. Gitarist Efrim Menuck en zijn bandleden slagen er zowaar in hun verhaal binnen één albumlengte te vertellen. 39.43 minuten. Kort, voor hun doen. Dat verhaal wordt als vanouds verpakt in abstracte titels, opdat de instrumentale muziek voor zichzelf kan spreken. Al helpt het medium soms ook een beetje: op de vinylversie is de laatste groef van kant A zo ver uitgediept dat de plaat steevast blijft hangen bij de laatste noot. Zo blijft de drone van Lambs’ Breath doorklinken tot u de naald optilt. Ja, dat is gaaf! Maar vergeet vooral de B-kant niet op te zetten. Piss Crowns Are Trebled is namelijk een klassieke GY!BE-track; een kolos van veertien minuten, traag aanzwellend tot aan de meest stralende gitaarriff van het album. En net als de muziek zo fel is dat het ondragelijk wordt voor oren, ogen en ribbenkast, is daar de afsluitende drone. Eentje die de naald van de pick-up níet kidnapt. Goddank. Het moest een keer ophouden. Maar hé, wat een glorieus album weer!