At Mount Zoomer klinkt wat droger en minder extravert dan het debuut. Een prachtplaat is het wederom. Wolf Parade doet nog steeds wonderlijke dingen in het kringetje indie-wave-prog-psychedelica. In bondige en relatief lichtvoetige songs als Soldier’s Grin en The Grey Estates vliegen indie en progrock elkaar in de armen. Call It A Ritual is een onweerstaanbaar indiewalsje dat Spoon in herinnering brengt. Het grootse en lang uitgesponnen California Dreamer doet onwillekeurig denken aan de Nederbiet van eind jaren zestig, zo’n vroege synthese tussen beat, psychedelica en progrock. In de elf minuten durende, zinderende finale Kissing The Beehive komt alles samen wat Wolf Parade zo goed maakt. Als in een – hoest! – rockopera. At Mount Zoomer klinkt wat coherenter dan het debuut zonder dat het minder grillig is. Wij hebben ons wederom niet verveeld. JOHN DENEKAMP