Vanaf dat moment richtte de zanger/gitarist al zijn pijlen op zijn nieuwe project en liet het evolueren van soloding tot een volwaardige band. Al die moeite ten spijt klinkt At The Foot Of My Rival nog altijd als een plaat van een hobbyproject. Eentje waarom met zorg en liefde is gewerkt, dat wel. Als Pryor zijn hart uitstort, zoals in het mooie Hughes, wordt het spannend en het sombere The Blood On The Floor doet de luisteraar haast zwelgen in zelfmedelijden. Typische kampvuurmuziek. Misschien moet je in Amerika wonen om de somberheid van deze met country en folk doorspekte plaat helemaal te voelen, wij horen een te vrijblijvende tokkelplaat.