Als deary een mens was – en dus geen tweekoppige dreampopband uit Londen – zou het de perfecte tafeldame zijn: goedgemanierd, bescheiden maar sfeerverhogend, nimmer aangeschoten of grofgebekt en subtiel de-escalerend in geval van ontsporende tafelgesprekken. Soms komt ze even achter je staan en kneedt terloops je verkrampte nekspieren. Wat ze zegt, beklijft niet echt (en is bovendien nauwelijks verstaanbaar), waardoor je gedachten neigen af te dwalen. Maar wat is het fijn dat ze er is!

Deary viel ons begin 2023 voor het eerst in de schoot met het heerlijke Fairground, een track waarmee Saint Etienne vrijwel meteen remixend aan de haal ging. Ingetogen als deary is, volgden gedoseerd wat singles en daarna een gelijknamige EP. Met nog net geen veertig minuten (inclusief drie cd-only bonustracks) is tweede leg Aurelia weliswaar nauwelijks meer een EP te noemen, maar geen moment te lang. Zoals het perfecte gasten betaamt, gaan Ben Easton en Rebecca ‘Dottie’ Cockram namelijk op tijd naar huis: never overstay your welcome. Ook nu bestrooien ze hun tracks weer met sterrenstof uit de koker van onder meer The Fauns en Slowdive (ze waren de support act van laatstgenoemden en hun drummer Simon Scott is op drie nummers te horen). Zelf beschrijven ze deary als ‘een sonische vloedgolf van gevoel’. Net als golven is ook Aurelia repetitief. Zoek dus niet naar vernieuwing.