Het nieuwe album van The Lumineers begint met een liedje dat Same Old Song heet. Maar had dit nummer een andere titel gehad, dan had ik opgeschreven dat The Lumineers al aan het begin van hun vijfde plaat laten horen dat zij geen grote dingen gaan veranderen aan hun succesformule van authentiek en rustiek overkomende, maar stiekem heel poppy vorm van folk- en rootsmuziek.

Dat moet deze band uit Denver, Colorado ook gewoon niet doen, want ze zijn de laatste jaren heerlijk in balans. Ze maken prima platen, klinken fijn en vertrouwd, blijven over het algemeen – los van een toevalstreffer hier en daar – weg uit de hitlijsten en verkopen niettemin de AFAS Live uit dankzij een enthousiaste groep trouwe fans. Klinkt als een prima leven; niets aan veranderen. Op Automatic mijmeren frontman Wesley Schultz en zijn vrienden over het moderne leven. Dit doen ze zonder de irritante intellectueel uit te hangen. ‘Shooting stars, driving your electric cars, eating at the salad bars, praying for the rain’, klinkt de opsomming van hedendaagse hobby’s en zaken waar we geen grip op hebben in het eerste couplet van de titeltrack. Dat klinkt wellicht on-Lumineers, tot Schultz zich met die kenmerkende, warme, gevoelige stem van hem hardop begint af te vragen: ‘Oh lover, is it ever gonna be enough?’ En zo is dit slimme, door een galmende piano en ingetogen strijkers ingebedde commentaar op het moderne leven toch ook weer een typisch Lumineers-liefdesliedje, dat draait om het grootste goed in de menselijke wereld: elkaar willen omarmen, maar dit niet altijd kunnen. Muzikaal klinken The Lumineers weer heerlijk zelfverzekerd. Er zijn gewoon geen echte experimenten nodig wanneer de gitaren zo natuurlijk klinken, de drums zo warm en de toetsen zo helder en melodieus. Als er al nieuwe elementen in hun sound zijn aangebracht, dan zijn ze subtiel. Zo zit er in het fijne Plasticine een prettig wiebelend synthesizertje en wordt eerdergenoemde titeltrack ingeleid door een geestige instrumental die dan wel Strings heet, maar stiekem werd ingespeeld op een toegankelijk Casio-keyboard. Zelfs wanneer ze zingen over complexe thema’s blijft de muziek van The Lumineers lekker laagdrempelig en hartverwarmend.