In 2005 was daar ineens het naamloze debuut van I Am The Avalanche. Een dijk van een album, van een band die ergens opereert tussen The Get Up Kids en Off With Their Heads. De New Yorkers onder aanvoering van zanger Vinnie Caruana (die vorig jaar nog wat reünieshows . . .
ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
‘Don’t pat yourself on the back yet, just shut your mouth, and pay your rent, and make a record they’ll never forget’. Hij spuwt z’n woorden bijna uit, tegelijkertijd zit z’n stem zo vol emotie dat zelfs de stoerste punkrocker er wel door geraakt moet worden. Op You’ve Got Spiders en Is This Really Happening’ is IATA ongemeen poppy, terwijl het donkere The Gravedigger’s Argument – met Anthony Raneri van Bayside – ineens doet denken aan de melodieuze hardcore van streekgenoten Lifetime. Intens, emotioneel, volwassen, foutloos. En dan staat er ook nog een liefdesverklaring aan Amsterdam op deze plaat. Mijn nieuwe favoriete band van dit moment.