Romantiek, champagne en soul in plaats van seks, drugs en rock & roll, gebrouwen door de James Bond van de popmuziek, wiens donkere timbre nog altijd menig vrouwenhart op hol doet slaan. Zoals het een stijlvol icoon betaamt, omringt Ferry zich met de crème de la crème van de mondiale muziekwereld. Van Nile Rodgers tot Mark Knopfler en Johnny Marr (met wie hij Soldier Of Fortune schreef) en van Marcus Miller tot Maceo Parker en Flea, allemaal leverden ze een afgepaste bijdrage aan een plaat die veelvuldig teruggrijpt naar de commerciëlere succesnummers van het latere Roxy Music en de eerste soloalbums van dertig jaar geleden. Het resultaat is een veelgelaagd, rijk geschakeerd werkje waarop negen (negen!) gitaristen samenwerken in één nummer (Midnight Train, en nee, dat hoor je niet), waarop een harpje en vrouwenkoortjes subtiel worden ingezet en swingende saxen en trompetten gracieus voorbij dansen. Dat had op een helse kakofonie kunnen uitlopen, ware het niet dat Avonmore dankzij onder anderen producer Rhett Davies een uitgebalanceerde exercitie is geworden. Het mag dan minder schuren en spannend klinken dan Ferry’s vroegere band, de glans van gladde dansvloerliedjes als Loop De Li of het hemelbestormende titelnummer – dat ontegenzeglijk laat horen waar een band als Simple Minds ooit de mosterd haalde – is er niet minder om. Voor het echte zwijmelen levert Ferry bovendien ook nog het aan zijn grote hit Avalon verwante Lost en een fraai onderkoeld eerbetoon aan Robert Palmer (de cover Johnny And Mary). Ja, hij is weer een paar jaar ouder geworden, maar het moge duidelijk zijn: Mr. Ferry’s still got the right stuff.

Bryan Ferry stond onlangs op planken van de Heineken Music Hall. Ons verslag van dat optreden vind je hier.