Serafina Steer was een schichtig hertje, tot ze zich realiseerde dat ze niets te verliezen heeft en ook niets te bewijzen. Dat zingt ze althans in At The Counter, de opener van de nieuwe Bas Jan-plaat.
Er volgen meer van dat soort coming of age-inzichten. Ooit verlangde Steer naar een moeras, naar chaos, naar alles behalve houvast, maar tegenwoordig is ze iemand met een creditcard en zo’n ding is eigenlijk hartstikke handig. Wat je vaak ziet is dat met de jeugdige twijfel en onbezonnenheid ook de spontaniteit en inventiviteit verloren gaan, maar Bas Jan is nog net zo frivool, aanstekelijk en eigenzinnig als altijd. Back To The Swamp zit vol found poetry, maffe koortjes, strijkers die vanuit het niets opduiken en drums die net een ander patroontje vormen dan je gewend bent.
Het enige verschil met vroeger is dat de teksten niet meer op een Ray Davies-manier over de brave burger gaan. Deels is daar zelfspot voor in de plaats gekomen, maar welbeschouwd heeft Bas Jan dat helemaal niet nodig. Steer schrijft net zo makkelijk een ode aan Margaret Calvert, die in Groot-Brittannië het gros van de verkeersborden ontwierp. In het lied dat aan haar gewijd is rijdt ze door het land en beschouwt ze haar eigen creaties. Kom er maar op.