Barbara Barbara, We Face A Shining Future heeft weer zo’n ouderwets omslachtige titel en grijpt verder ook al uitgebreid terug op de beste momenten van toen. Het dronkemansrefrein van opener (en single) I Exhale is een flauwe echo van het ‘Lager lager lager’ van hun beroemdste nummer Born Slippy (Nuxx), maar op een of andere manier wekt ’t hier eerder irritatie op dan dorst. Al is het verder een best aardig stampnummer, daar niet van. Dat geldt voor meer nummers hier. Maar dat de vocalen van Karl Hyde in If Rah eerder doen denken aan de monologen van Mark E. Smith (The Fall) dan aan de innovatieve manier waarop zijn vocalen destijds werden ingezet, is een teken aan de wand. Santiago Cuatro grijpt terug op de meer ambienteske stukken van die meesterwerken van toen en dat waren nou net de zwakke plekken. De vederlicht gevocoderde zang in Ova Nova lijkt er meer op en er zijn nog wel wat van die momenten die de glorie van weleer heel behoorlijk recyclen. Maar als de nachtkaars van het hopeloos fragmentarische tweeluik Shining Future (deel 1 en deel 2, inclusief reprise van I Exhale) gedoofd is, is duidelijk dat we hier niet direct met de best mogelijke Underworld van doen hebben.