De oudere fans kunnen echter geruststellend vaststellen dat er in zowel opener Flesh And Bone, de vooruitgestuurde single Runaways als het koorrijke Matter Of Time iets van hun krachtige stadionrock, pompeuze zwierigheid en kenmerkende bombast is terug te horen. Dat type song deed de band tijdens hun groots opgezette, ergens tussen kunst en kitsch begevende shows wél steeds net aan de juiste kant van de evenwichtsbalk (en terug op de grond) belanden. Iedere track op Battle Born torst overduidelijk dat kenmerkende Killers-stempel met zich mee. Ook als de toetsen het wederom een paar keer van de gitaren winnen en Flowers wat overgevoelig en poseurderig klinkt. Toch klinkt het album minder fragmentarisch dan je zou vermoeden bij het zien van vijf verschillende producernamen (Daniel Lanois, Damian Taylor, Steve Lillywhite, Brendan O’Brien en opnieuw Stuart Price). Dat zo’n werkwijze ook goed uit kan pakken bewijst Heart Of A Girl, een spontaan in de studio samen met Daniel Lanois geschreven parel. Bono mag jaloers zijn. Wat zou er gebeurd zijn als Lanois en The Killers langer in elkaars gezelschap hadden verkeerd? WILLEM JONGENEELEN