Al sinds de oprichting van Beach House in 2005 betoveren Alex Scally en Victoria Legrand (nicht van de Franse filmcomponist Michel Legrand) de luisteraar met hun hypnotiserende droompop. In 2015 werd Depression Cherry vrijwel onmiddellijk gevolgd door de ‘surprise release’ Thank Your Lucky Stars. Vervolgens hebben we bijna drie jaar moeten wachten op dit zevende album (de vorig jaar verschenen compilatie B-sides & Rarities niet meegerekend).
In de tussentijd legde het duo uit Baltimore thuis een studio aan; naar eigen zeggen kwam dit de spontaniteit van het opnameproces ten goede, terwijl de band zich tegelijkertijd niet langer liet beperken door overwegingen of een en ander live nog wel uitvoerbaar zou zijn. Heeft Beach House dan hun eigen Sgt. Pepper of Smile gecreëerd? De fans kunnen gerust zijn. Ten opzichte van de sublieme voorgangers behelst 7 geen radicale koerswijziging. De productie (van Sonic Boom oftewel Pete Kember van Spacemen 3) is beslist inventief: in sommige nummers is de gitaar geheel afwezig, in weer andere de keyboards, en iedere luisterbeurt onthult nieuwe details. Maar het unique selling point van Beach House – atmosferische en dromerige klanktapijten vol delicate melancholie – is intact gebleven. Het promoveren van drummer James Barone tot volwaardig bandlid blijkt een goede zet: zijn solide drumstijl houdt de zweverige klanken van Scally en Legrand binnen bereik van planeet Aarde. De singles Lemon Glow en Dive zijn goed gekozen vlaggendragers voor dit fraaie album, maar Girl Of The Year en het Franstalige L’Inconnue zijn al even meeslepend. Beach House is helemaal terug.
