M83 poseerde ooit als Frans duo volgens het Air-model en opereert tegenwoordig als viermansband, maar is nog altijd vooral het geesteskind van Anthony Gonzalez . . .

Is daar nog een woord Frans bij? Niet in teksten en titels, maar in de muziek kun je af en toe de Franse slag nog ontdekken. Als je ’t weet. Verder is M83 moeiteloos te plaatsen in het rijtje neo-shoegazers dat de verrichtingen van die mistige jaren-negentig-school probeert te herscheppen met elektronica in plaats van eeuwig zingende gitaren.

Ulrich Schnauss is er ook zo eentje. De derde van M83 doet die uitgangspunten weer eer aan, op zo’n manier dat de plaat bijna doorbuigt van de mierzoet aandoende kitsch. Neemt u van mij aan dat dat in dit geval een aanbeveling is, want de orkestraties kleuren de boel op zo’n onweerstaanbare manier borstplaatroze dat zelfs de tandarts geen bezwaar kan hebben. Onweerstaanbaar weer, deze suikerspin. JACOB HAAGSMA