In tegenstelling tot de twee eerdere bontgekleurde platen van Goat Girl oogt het artwork van Below The Waste (en dus niet Below The Waist) onheilspellend donker. Een correcte voorbode, zo blijkt, want wie erop rekent dat de Londense postpunkers hun vaak beladen teksten opnieuw verpakken in relatief uptempo liedjes – met hier en daar een zweempje country en al dan niet wat synths – grijpt mis.

‘Onder het afval’ broeit namelijk onheil en erboven pakken ook nog eens dreigende wolken samen. Wellicht speelt mee dat de resterende drie geitenmeisjes sterproducer Dan Carey hebben ingeruild voor John ‘Spud’ Murphy (Lankum, black midi). Of dat frontvrouw Lottie Pendlebury, voorafgaand aan het album, veelvuldig luisterde naar Philip Glass en Deerhoof. Of dat de gebruikte studio’s respectievelijk Hellfire en Studio 13 (van Damon Albarn) heten.

Hoe dan ook, het album ademt onderhuidse rampspoed. Sommige tracks, waaronder Tcnc en Where’s Ur <3 voelen zelfs alsof er een mondiaal alarm afgaat. De clip van de – overigens magistrale – single Ride Around onderstreept volgens de makers ‘the strangeness of togetherness in the context of a drab city, mired in capitalist claustrophobia and absurd mundanity’. Pak aan! Gebleven zijn de meerstemmige samenzang en de dissonanten, evenals de vocalen die zowel afstandelijk, intrigerend, verveeld als oorstrelend zijn. Laat die Apocalyps maar komen.