Hoewel het boetekleed zwart is en me voordelig afkleedt, doe ik het liever niet aan. Maar ditmaal kan ik er niet omheen: ik heb Hannah Merrick, de vrouwelijke helft van indiekoppel King Hannah uit Liverpool, namelijk te vinnig afgefakkeld. Twee jaar terug repte ik over haar ijle, eentonige stemgeluid dat me op de zenuwen werkte.
Meermaals luisterend naar hun tweede album weet ik inmiddels dat er meer in het vat zit. Niet alleen heeft haar stem nu wel warmte, soms vervalt ze zelfs in aangenaam Kurt Vile-gemijmer. King Hannah heeft bovendien het Portishead-leentjebuurpad verlaten van debuut I’m Sorry, I Was Just Being Me (2022), een album waarop ze – ondanks de titel – juist allesbehalve zichzelf waren.
Big Swimmer klinkt al met al losser en minder geforceerd. Ook fijn is dat Merricks tot dusver ondergesneeuwde gade bij deze gelegenheid meer ruimte krijgt zijn gitaar en pedalboard te beroeren. Liefst had ik hem nog ongeremder los horen gaan, want er schuilt in Craig Whittle een onvervalste Kevin Shields (en – als je zijn naam googlet – ook een serial killer). Daarnaast hoopte ik stiekem op zijn vocale inbreng, want hij heeft een gouden strot. Toch klaag ik niet. Big Swimmer is zonder meer een ge(s)laagd sfeeralbum. En als kers op de taart zingt Sharon Van Etten ook een riedeltje mee.
