ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
Dat is zeker ook terug te horen op Bloodsports, het zesde album dat inhoudelijk ergens tussen het melodramatische meesterwerkje Dog Man Star (1994) en het met singles overladen Coming Up (1997) geplaatst kan worden. Verwacht geen nieuwe ontwikkelingen, Suede focust vooral op waar ze goed in zijn. Dat betekent veel uptempo werk en een glorieus galmende Anderson (Barriers, Snowblind, It Starts And Ends With You) in het eerste deel en bombastische ‘theatralala’ – inclusief fraaie dramaliedjes als Sometimes I Feel I’ll Float Away en What Are You Not Telling Me – in de tweede helft. Bloodsports mist weliswaar het ‘sensatie’-gevoel dat het vijftien jaar geleden had opgeroepen, maar geïnspireerd klinkt het allemaal wel. Een sterke comebackplaat en revanche voor een onwaardig laatste album, dat is mooi. RAYMOND ROTTEVEEL