In 2017 bracht Grandaddy na elf jaar weer een album uit (Last Place), maar toen vlak na de release onverwacht bassist Kevin Garcia overleed, was het voor langere tijd gedaan met de bandactiviteiten. Volgens voorman Jason Lytle kan Blu Wav weleens het laatste album zijn, al heeft ie daar vaker mee gedreigd.
Je kunt de opvallende plaattitel opvatten als een stemadvies in dit Amerikaanse verkiezingsjaar, maar volgens Lytle is het een samentrekking van bluegrass en new wave. Hij raakte onder de indruk van rootsmuziek en brengt dat voor het eerst onder in de Grandaddy-sound. Zo is er veel pedal steel te horen in het verder vertrouwd klinkende, weelderige geluidstapijt vol dikke synthlagen, melancholieke zangkoortjes en spacy geluiden. Het past de stemmige plaat goed, want Lytle lijkt een verbroken relatie van zich af te zingen. Waarin kan dat nu beter dan in een country-achtige tearjerker als You’re Going To Be Fine And I’m Going To Hell? Blu Wav bevat bijna alleen maar treurige ballads met verdrietige teksten, maar de liedjes hebben prachtige melodieën en klinken weer zo kleurrijk dat het heerlijk wegzweven is op Watercooler, On A Train Or Bus en Nothin’ To Lose. Lytle wijkt nergens af van de donkere, melancholieke sfeer, wat het album tot een sterk geheel maakt. Drie kwartier treurnis toegedekt met een vleugje humor, het levert een van de sterkste Grandaddy-platen op.
