Lang niks gehoord van Lenny Kravitz. Wel gezien, want hij acteerde in The Hunger Games, Precious en The Butler, en schreef zijn memoires onder de titel Let Love Rule. Maar sinds Raise Vibration (2018) hoorden we weinig meer uit zijn huisstudio op de Bahama’s.
Nu is het daar prettig toeven, dus je kunt je daar wel iets bij voorstellen. Maar Kravitz heeft de reputatie een bezig baasje te zijn. En inderdaad, dat hij toch niet heeft stilgezeten is te horen op Blue Electric Light. Twaalf nieuwe songs, waarop hij vrijwel alle instrumenten en vocalen zelf verzorgt, slechts terzijde gestaan door zijn min of meer vaste gitarist Craig Ross.
Het resultaat mag je rustig een typisch Kravitz-album noemen: een mix van rock, pop en soul met een hometape feel. Lekker gitaarwerk, ronkende synths, mooie koortjes en die fantastische stem, verpakt in songs met een memorabele melodielijn. Opener It’s Just Another Fine Day (In This Universe Of Love) echoot onmiskenbaar het geluid van zijn debuutalbum Let Love Rule. Human is een aanstekelijk huppelend radionummer, Let It Ride al even aanstekelijke electropop en Love Is My Religion grijpt terug op de glamrock uit de jaren zeventig.
Bij Lenny Kravitz staat de teller inmiddels op twaalf albums. Veel stijlfiguren hebben we wel eens eerder van hem gehoord, maar na een tijd onthouding smaakt een nieuwe Kravitz weer erg lekker. Goed dat hij terug is.
Nieuwsbrief
Laat hier je mailadres achter en wij houden je op de hoogte met recensies, interviews en concertverslagen en hebben geregeld mooie winacties. Elke vrijdag in je mailbox!
