Osdorp Posse! Het moet minstens twintig jaar geleden zijn dat die naam voor het laatst in een begeleidend schrijven als referentie werd genoemd. ‘Mijn ergernis aan veel rap van nu is dat alles uit de computer komt’, zegt Bob Uit Zuid erbij. ‘Je hoort geen orgel, geen fuzzgitaar, geen echte drums.’ Het vergt wat hersengymnastiek, maar je kunt zo’n oudelullenquote uit de mond van een jongeman best verfrissend noemen.

Dat Bob ongegeneerd teruggrijpt op de vroege jaren negentig, toen we Nederlandstalige hiphop nog ‘Nederhop’ noemden en dachten dat Def P een fantastische rapper was, heeft ook wel wat. De gebreken van weleer als de esthetiek van nu. Bob rapt over de liefde voor zijn sint-bernard en over de geneugten van het karpervissen (‘Snap je dat gevoel?’), Tim Knol zat achter de knoppen, Excelsior geeft de plaat uit. Hooguit met een dikke knipoog verwijst Bob naar hedendaagse hiphop: tegenover Gucci zet hij een met schapenwol gevoerde Shimano-jas en voor zijn viervoeter zijn alleen de duurste botten goed genoeg. Faberyayo is de enige contemporaine rapper waar hij, zij het in de verte, raakvlakken mee heeft. Het blijft alleen de vraag of de wat houterige manier van rappen een stijlkeuze is of een kwestie van niet beter kunnen.