De bijzondere sfeer en hoge sacrale zangpartijen (de soulvolle falset maakt weer overuren, maar wordt ook zomaar verdraaid) zijn op dit in een verbouwde dierenkliniek in Fall Creek, Wisconsin opgenomen album gebleven, de muzikale omlijsting is soms eerder sprookjesachtig dan spookachtig. We horen fraai percussiewerk, echo’s, groteske (blazers)arrangementen, maar ook subtiel akoestisch spel, meerdere lagen van Vernons stem over elkaar heen, een fraaie steelgitaar (van Greg Leisz), een zware sax (Colin Stetson) of een verdwaalde fietsbel. Het lijkt de man wat beter te gaan (succes heeft ook zijn goede kanten), maar een vrolijke peer zal hij wel nooit worden. Denk aan een niet al te depressieve Elliott Smith in de vrije natuur. Ook fans van het Belgische Isbells en de Nederlandse formaties The Black Atlantic en I Am Oak kunnen opnieuw met een gerust hart bij Bon Iver aankloppen. WILLEM JONGENEELEN