Hèhè, eindelijk is Dwight Yoakam terug met nieuw songmateriaal. Wat hebben we hem gemist. Tekstueel en muzikaal zet Brighter Days, zijn zestiende studioalbum, de lijn voort van het bijna tien jaar geleden uitgebrachte Second Hand Heart. Wederom richt de vastberaden honkytonker zijn pijlen op de rikketik. Met zijn nasale en snikkende jodeltenor zingt hij over wijd openstaande harten, afgedankte harten en gebroken harten die van Bang Bang Boom Boom gaan.
Hij trapt het gaspedaal in en scheurt langs de Californische kustlijn, waar liefdesdromen in duigen vallen onder een helblauwe lucht die nooit liegt. Yoakams cocktail van Bakersfield-country, rockabilly, oude rock & roll en westcoastpop met zongebruinde Beach Boys-koortjes bruist als vanouds. De begeleiders spelen strak als de Levi’s van hun voorman. Naast eigen composities verblijdt Yoakam ons met covers van Cake, The Byrds en The Carter Family, wier christelijke hymne Keep On The Sunny Side wordt opgevoerd tot testosteronkende cowpunk die het corpus van het kruis doet donderen. Duidelijk: als de bastaardzoon van Buck Owens en Elvis het op de heupen krijgt, kan de concurrentie meteen de koffers pakken. Op 68-jarige leeftijd is Dwight Yoakam nog altijd de regerend kampioen van de countryrock.
